به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»،  شهید حسن خلیلی کاشیدار در قسمتی از وصیت نامه خودش آورده است که: به عشق امام حسین (ع) و عشق الله به جاهایی آمدم که غیر از نور چیز دیگری دیده نمی‌شود.

شهید طلبه حسن خلیلی کاشیدار، به سال ۱۳۵۰ در روستای «کاشیدار» از توابع آزادشهر پای به عرصه خاک نهاد، پدرش کارگری زحمتکش و دستان پینه بسته‌اش بوسه گاه ملائک بود، مادرش صفای عشق به حسین(ع) را با شیرخود عجین میکرد و کام کودک را از شیره جانش سیر می‌نمود.

این شهید والامقام در قسمتی از وصیت نامه‌اش آورده است که: مادر جان! تو بودی که مرا به جبهه‌های نور علیه ظلمت فرستادی و عشق امام حسین(ع) را در قلبم بوجود آوردی که من حالا به عشق امام حسین(ع) و عشق الله به جاهایی آمدم که غیر از نور چیز دیگری دیده نمی‌شود.

وی ادامه میدهد، آمدم چون که تو مادر در مجلس عزای امام حسین(ع) شرکت میکردی، اشک می‌ریختی و اشک با شیر تو مخلوط می‌شد ومن آن را می‌خوردم، که حال به عشق امام حسین(ع) به این جا آمدم که شاید بتوانم به ملاقات آن حضرت سر از تن جدا بروم و آن حضرت را زیارت کنم و آن حضرت مرا شفاعت کند.

در قسمتی دیگر آورده است، پس تو مادر! هر موقع یادی از من کردی به یاد مظلوم کربلا باش و برای چنین مظلومانی گریه کن که ازهر نظر از همه انسانها مقام والایی دارند. مادرم! از دوران کودکی هر موقع نامی از امام حسین(ع) میبردند، آرزو میکردم که‌ای کاش در آن زمان بودم و در رکاب آن حضرت به شهادت میرسیدم! حال فرزند او آمد و به آرزوی خودم رسیدم.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

این شهید عزیز در تاریخ ۶۴/۳/۲۵ در منطقة عملیاتی هورالعظیم به فیض شهادت نائل شد، شهادتی که سعادت ابدی را برای او به ارمغان آورد.